گاردین گزارشی تکان‌دهنده از میزان آلودگی آب شرب سراسر دنیا به پلاستیک‌ها منتشر کرده است.
بر همین اساس، آزمایش‌های مختلف نشان داده‌اند که مردم سراسر دنیا آب‌هایی را می‌نوشند که در ۸۵ درصد نمونه‌های جمع‌آوری شده این آب‌ها ذرات ریز پلاستیک مشاهده شده است.
آلودگی آب شرب به میکروپلاستیکها در تمام دنیا مشاهده شده است و این مطالعات به اقدام فوری جوامع علمی در این خصوص اشاره دارد.
نمونه‌هایی که از شیر آب بیش از یک دوجین کشور توسط دانشمندان Orb Media آنالیز شده است نشان داده است که بیش از ۸۳ درصد این نمونه‌های آب آلوده به میکروپلاستیکها بودند.
بالاترین آلودگی آب مربوط به ایالات متحده است
وقتی صحبت از آلودگی آب به میان می‌آید توجه‌ها بیشتر به سوی کشورهای فقیر جلب می‌شود اما آنچه که در گزارش گاردین جلب توجه می‌کند این است که ایالات متحده بالاترین میزان آلودگی آب شرب به این پلاستیک‌ها را دارد و ۹۴ درصد آبی که از شیر آب سراسر این کشور، حتی شیرهای آب آشامیدنی ساختمان کنگره آمریکا، مقرر آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده و برج ترامپ در نیویورک جمع‌آوری شده است، آلوده به میکروپلاستیکها بوده‌اند.
لبنان و هندوستان در رده‌های بعدی این آلودگی‌ها هستند.
در کشورهای اروپایی هم بریتانیا، آلمان و فرانسه کمترین شدت آلودگی آب شیرهای آب شهری را دارند اما میزان آلودگی این کشورها ۷۲ درصد است. متوسط آلودگی در هر نمونه ۵۰۰ میلی‌لیتری در آب ایالات متحده ۴.۸ و در اروپا ۱.۹ بوده است.
گاردین می‌گوید مطالعا قبلی بیشتر بر روی آلودگی اقیانوس‌ها به پلاستیک‌ها متمرکز بوده است و نشان می‌داد که مردم در حال حاضر با خوردن غذاهای دریای آلوده به پلاستیک درواقع این مواد شیمایی را وارد بدن خود می‌کنند.
اما مطالعه مشابهی در جمهوری ایرلند نشان داد که شیرهای آب هم آلوده به میکروپلاستیکها هستند.
دانشمندانی که برروی این مطالعات کار کرده‌اند گفته‌اند که دو نگرانی عمده در خصوص این میکروپلاستیکها وجود دارد: اولین موضوع وجود خود این میکروپلاستیکها در آب است و موضوع بعدی مواد شیمایی و پاتوژن‌هایی هستند که این میکروپلاستیکها با خود حمل می‌کنند.
دانشمندان می‌گویند وقتی فیبر در داخل آب آشامیدنی وجود دارد یعنی نانوذرات هم وجود دارند که ما قادر به اندازه‌گیری این مواد نیستیم.
این نانوذرات به راحتی قادر به نفوذ به داخل سلول‌ها هستند، یعنی می‌توانند وارد ارگان‌های بدن انسان شوند و این به شدت نگران کننده است.
در آنالیزهای Orb ذراتی به کوچکی ۲.۵ میکرون کشف شده‌اند.
آلودگی‌های ثانوی میکروپلاستیکها
میکروپلاستیکها قادرند باکتری‌های موجود در فاضلاب را به خود جذب کنند. کارشناسان می‌گویند مطالعات نشان داده است که در میکروپلاستیک‌های جریان‌های خروجی از تصفیه‌خانه‌های فاضلاب پاتوژن‌های بسیاری وجود دارند.
از طرفی میکروپلاستیکها قادر هستند مواد شیمیایی را نیز به خود جذب کنند و تحقیقاتی که در مورد حیوانات انجام شده است وجود این مواد شیمیایی را در بافت بدن جانوران نشان داده است.
پروفسور ریچارد تامپسون، از دانشگاه پلی‌ماند بریتانیا، می‌گوید: این پلاستیک در بدن می‌توانند مواد شیمیایی را آزاد کنند و وضعیت روده می‌تواند آزاد شدن این مواد شیمیایی را تسریع کند.
تحقیقات این پروفسور نشان داده است که میکروپلاستیکها در یک سوم ماهی‌های صید شده بریتانیا وجود دارند.
شناسایی مقیاس جهانی آلودگی پلاستیک‌ها فعلا در مراحل اولیه خود هست، مطالعات در آلمان نشان داده است که فیبرها و ذرات ریز در ۲۴ نوع نوشیدنی الکلی آزمایش شده وجود دارد و نیز این پلاستیک‌ها در عسل و شکر هم مشاهده شده است.
میکروپلاستیک‌های آسمانی!
مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۵ در پاریس، نشان داد که میکروپلاستیکها از آسمان هم به زمین می‌آیند، و سالانه ۱۰ تن فیبر از هوا در شهرها نشست می‌کند و این فیبرها به هوای داخل منازل هم نفوذ می‌کنند.
این تحقیقات را محققی به نام فرانک کلی، از کالج کینگ لندن آن رهبری می‌کرد، و در پاسخ به پارلمان بریتانیا گفته بود «ما با تنفس این مواد، بالقوه باعث ورود آن‌ها به بخش‌های درونی‌تر ریه‌ها می‌شویم و احتمالا آن را وارد چرخه گردش خون خود می‌کنیم».
کلی به گاردین هم گفته است که این تحقیقات باید روشن کنند که هضم این پلاستیک‌ها باعث چه مخاطراتی خواهد شد.
در تحقیات جدید هم که در دانشگاه مینسوتا انجام شده است نمونه‌هایی از سراسر دنیا از جمله اوگاندا، اکوادور و اندونزی جمع‌آوری شده‌اند.
این‌که چطور میکروپلاستیکها به آب شرب راه یافته‌اند هنوز مشخص نشده است اما میکروپلاستیک‌های اتمسفری یک منبع کاملا مشخص دارند، این‌ها فیبرهای فرسوده و دور ریخته‌ای هستند که هر روز از لباس‌ها و فرش‌ها جدا می‌شوند.
خشک‌کن‌ها دیگر منبع انتشار فیبرهای پلاستیک در هوا هستند و معمولا ۸۰ درصد خانه‌های ایالات متحده از خش‌کن استفاده می‌کنند.
جانی گسپیر، از دانشگاه پاریس‌اِست، که در تحقیقات مربوط به پاریس شرکت کرده است می‌گوید «ما واقعا فکر می‌کنیم که دریاچه‌ها و دیگر بدنه‌های آبی با میکروپلاستیک‌های موجود در هوا آلوده می‌شوند. آنچه که مطالعات پاریس به ما نشان داد این است که مقادیر بسیار زیادی از این میکروپلاستیکها در هوا وجود دارد».
این فیبرهای پلاستیکی قادرند وارد سیستم‌های آبی شوند و مطالعات اخیر نشان داده‌اند که هر چرخش ماشین لباس‌شویی قادر است ۷۰۰ هزار فیبر را به هوا منتشر کند.
باران هم قادر است این میکروپلاستیکها را با خود بروبَد، و همین امر دلیل آلوده بودن آب چاه‌های خانه‌های اندونزی را نشان می‌دهد.
در بیروت لبنان، آب از چشمه‌های طبیعی تامین می‌شود اما ۹۴ درصد نمونه‌های این چشمه‌ها آلوده بودند. حسن حووا، که این نمونه‌ها را برای Orb جمع‌آوری کرده است می‌گوید «این تحقیقات فقط رویه مشکل را کمی خراش داده است، عمق ماجرا بسیار بدتر است».
کارشناسان می‌گویند که استانداردهای کنونی آب، قادر به حذف تمام میکروپلاستیکها از آب آشامیدنی نیست. هیچ جایی وجود ندارد که شما با اطمینان بگویید اینجاا از این ذرات خبری نیست. فیبرها قطری کمتر از ۱۰ میکرون دارند و جایی وجود ندارد که فیلترهایی برای فیلتراسیون چنین ذرات ریزی در آب استفاده کند.
از آن‌جایی که در تحقیقات Orb در ایالات متحده، بعضی از نمونه‌های آب بطری شده هم حاوی میکروپلاستیک بودند، بنابراین نمی‌توان به طور صد درصد آب بطری شده را جانشین آب شیر دانست.
سالانه تقریبا ۳۰۰ میلیون تن پلاستیک تولید می‌شود که فقط ۲۰ درصد آن بازیافت می‌شود یا سوزانده می‌شود. بیشتر این پلاستیک‌ها به آب، هوا و خاک وارد می‌شوند.
گزارشی که در ماه جولای منتشر شد نشان می‌داد که از سال ۱۹۵۰ حدود ۸.۳ میلیارد تن پلاستیک تولید شده است و تحقیقات می‌گویند این پلاستیک‌ها در همه‌جای دنیا پراکنده شده‌اند.
